Uit het dagboek van Alfred Vyth:
Eerst iets over Ellen gezegd: zij heeft de fout gemaakt te lang te wachten. Ze had het moeten doorzetten en direct moeten komen, dan was alles goed geweest. Maar hoe langer het duurde, hoe banger we waren. Ik wist op het laatst niet meer waarheen ik heer Magendans (onderduik) kon sturen. Om zelf iets voor Ellen te zoeken, daarvoor was ik te laf geworden. Magendans spraken er niet meer over. Elli (echtgenote Alfred) heeft zo vaak bij mevr. Magendans over Ellen gesproken. Maar zij zeiden niet meer over het laten overkomen van Ellen. Ze waren ondertussen door kranten en verhalen ook bang geworden. En toen……….en toen……….heb ik Ellen afgeschreven. Dit was mijn moeilijkste brief die ik ooit geschreven had en ik hoop zoiets nooit meer te moeten doen. Huib (zoon Magendans) heeft hem zelf naar Amsterdam gebracht en…bracht een zeer opgewekte brief weer mee terug. Jammer, ik heb hem toen direct verscheurd, maar het gedicht van Ellen kwam toen ook mee. Dit was op 14-03 ’43. Na 14 dagen zouden we weer schrijven, maar er kwam geen brief meer en ik heb niet meer van hen gehoord.