Nathan Smit was een zoon van Levie Isaak Smit en Mietje Benedictus Bak. Van beroep was hij kruier, diamantslijper en makelaar in diamant. Hij werd in Amsterdam geboren op 27 Mei 1857 en woonde met zijn ouders in de Batavierstraat 222. Hij trouwde op 4 Juni 1879 in Amsterdam met de 22-jarige Heintje de Wolf, een dochter van Ekiva David de Wolf, schilder en glazenmaker van beroep en Mietje Mozes Stokvis. Het echtpaar kreeg tien kinderen, waarvan een David nog voor 1898 op jonge leeftijd overleed, waarvan dochter Sippora in 1925 overleed als echtgenote van Zadok Turfrijer en waarvan hun zoon Isaac, die in 1879 werd geboren, de Holocaust heeft overleefd. Alle andere kinderen, t.w. Jacob, Mietje, Benjamin, Saul, Hijman, Reine en een tweede David zijn allen tijdens de Sjoa vermoord.
Het gezin van Nathan Smit verhuisde van Amsterdam naar België waar zij van 1911 tot Augustus 1914 woonden in Borgerhout in de Ledegangstraat en van September 1919 tot 1926 in de Kroonstraat 82. Vanaf 7 Januari 1926 was hun adres Plantin Moretuslaan 150 en in December 1934 verhuisden zij nog een keer naar de Bloemstraat 6 in Borgerhout.
Nathan Smit werd op 26 September 1926 vanuit Mechelen met konvooi XI (11) naar Auschwitz gedeporteerd. Uit het Memoriaal van de Deportatie van de Belgische Joden blijkt dat het transport op 28 September in Auschwitz aankomt, waarbij onmiddellijk 1398 van de in totaal 1742 gedeporteerde personen in de gaskamers worden vermoord. Het is nagenoeg zeker dat Nathan Smit, mede gelet op zijn leeftijd van toen 85 jaar, één van die 1398 vermoorde gedeporteerden was. Van de overigen, die in het kamp worden ingeschreven overleefden er slechts 34.
Nathan’s echtgenote Heintje de Wolf werd eveneens in Auschwitz vermoord. Zij werd echter pas een jaar later, op 20 April 1943 vanuit Mechelen met konvooi XX (20) gedeporteerd. Van dit transport met 1631 personen blijken er nog 231 personen nog voor de grens te ontsnappen. De overige 1400 gedeporteerden komen op 22 April 1943 in Auschwitz aan, waarvan 879 personen onmiddellijk worden vermoord, waaronder zeer waarschijnlijk ook Heintje de Wolf, die toen 86 jaar oud was. De overigen komen in het kamp en velen moeten “medische experimenten” ondergaan in blok 10 van Auschwitz I. Bij de bevrijding blijken er toch nog 150 personen van dit transport in leven te zijn.
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, bevolkingsregister; website wiewaswie.nl; het Antwerps Vreemdelingen Dossier 186483 en het Memoriaal van de Deportatie der Belgische Joden, blz. 26, 30 en 31.