Amalia van der Molen was een dochter van Meijer van der Molen en Esther Appel. Zij was 29 jaar oud toen zij op 25 November 1926 trouwde met de 35-jarige Salomon Wolff, een zoon van Marcus Wolff en Marianna Boom. Het echtpaar had één dochter, Nanny Amalia die op 9 Februari 1928 in Amsterdam werd geboren.
Salomon Wolff was koopman en fabrikant van manufacturen. Hij woonde na zijn huwelijk met Amalia in de Linneausstraat 81A-bovenhuis in Amsterdam-Oost maar verhuisde 10 Juni 1931 naar de Heerengracht 70 hs in het centrum van Amsterdam. Op 27 September 1939 vertrokken zij uit het centrum naar Amsterdam-Zuid waar zij een woning in de Zuider Amstellaan 143 II betrokken.
Amalia werd met haar dochter Nanny op 22 October 1942 naar Westerbork afgevoerd waar zij de volgende dag al, de 23e October op transport gesteld werden naar Auschwitz. Bij aankomst aldaar op 26 October 1942 werden zij beiden onmiddellijk in de gaskamers van Auschwitz-Birkenau vermoord.
Haar man, Salomon Wolff werd echter pas op 7 November 1942 in Westerbork geregistreerd, waar hij vier maanden heeft verbleven. Pas op 17 Maart 1943 werd Salomon gedeporteerd met het 3e transport naar Sobibor waar hij bij aankomst op 20 Maart 1943 direct werd vermoord.
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, gezinskaart en archiefkaart van Salomon Wolff, gezinskaart van Meijer van der Molen en het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Salomon Wolff, Amalia Wolff-van der Molen en Nanny Wolff.