Abraham de Leeuw, geboren op 6 Augustus 1921 in Amsterdam als zoon van Hartog de Leeuw en Cato Bloemhof, was ongehuwd. Hij werkte als expeditieknecht, bleef thuis wonen bij zijn ouders, totdat hij al op 18 Juli 1942 naar Westerbork werd afgevoerd, de 19e Juli daar ingeschreven en vervolgens op 24 Juli gedeporteerd naar Auschwitz. Hij was toen bijna 21 jaar oud.
Die eerste transporten vanuit Westerbork naar Auschwitz bestonden vooral uit jonge mannen, die onder het mom van “Arbeitseinsatz” in Duitsland werden weggevoerd naar het Oosten van Europa. Latere transporten bevatten ook vrouwen en kinderen.
Bij aankomst in Auschwitz op 27 Juli, werd Abraham zeer waarschijnlijk geselecteerd om als dwangarbeider in- of buiten het kamp tewerkgesteld te worden. Niet bekend is waar en wat voor "werk" hij heeft moeten doen. Ook onbekend is op welke datum precies Abraham de Leeuw om het leven is gekomen.
Na de oorlog hebben de Nederlandse Autoriteiten vastgesteld, mede op basis van overlevende getuigen en onderzoek van het Rode Kruis, dat Abraham de Leeuw na 30 September 1942 niet meer in leven zou kunnen zijn.
Het Nederlandse Ministerie van Justitie heeft toen opdracht gegeven aan de gemeente Amsterdam om voor Abraham de Leeuw een akte van overlijden op te maken, waarin is vastgesteld dat hij op 30 September 1942 in Auschwitz is overleden. (Dit is eigenlijk standaard voor de meeste Nederlandse Joden die tussen 15 Juli 1942 en 30 September 1942 in Auschwitz aankwamen).
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, archiefkaart Hartog de Leeuw en Abraham de Leeuw; het archief van de Joodse Raad, registratiekaart van Abraham de Leeuw; website wikipedia/jodentransporten vanuit Nederland.nl en de overlijdensakte nr. 339 van 8 Septembe 1950, opgemaakt in de gemeente Amsterdam, register A49, Folio58.