Barend (Bob) moest, als oudste kind van het gezin, meteen na de lagere school gaan werken. Hij begon als bakkersleerling. Daar werd het deeg gekneed door er met blote voeten in een bak op te stampen. Dat was niets voor hem. Vervolgens heeft hij een leerovereenkomst voor briljantslijper gekregen. Diamantbewerker bleef zijn echte vakgebied. Aangezien hierin niet altijd voldoende werk was, heeft hij tussen 1918 en 1926 een magazijnbaan en kantoorbanen geprobeerd. Toch koos hij weer voor het diamantvakgebied bij Asscher. Dit was afwisselend heel hard werken of stempelen in de galerij van het afgebrande Paleis van Volksvlijt.
Al jong ging Bob met Nico van der Linden, zijn boezemvriend sinds zijn kleutertijd, ieder zondag naar Carré, waar zij op het schellinkje naar de Italiaanse opera’s luisterden. Zij kenden deze allemaal van buiten. Bob heeft later jaren in het koor van Nico gezongen.
In de Boterdiepstraat werd ook veel gezongen o.a. bij de afwas ’s avonds. Mams afwassen, pappie afdrogen en ik opruimen. Pappie was een rustige, bescheiden man. Zijn grote hobby was postzegels verzamelen. Voor mij was hij een hele lieve vader. Als ik moeite had met inslapen, kwam hij naast het bed zitten en hield mijn hand vast, zei dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Hij ging met mij touwtje springen en stelten lopen; probeerde mij schaatsen te leren op de Amstel toen die in de strenge winter van 41/42 helemaal bevroren was.
In ‘41/’42 is hij te werk gesteld in een Joods werkkamp in het oosten van het land. Door met een schep een grote wond in zijn onderbeen te maken en attesten van de huisarts wist hij hier uit te komen. Een oude vriend heeft hem toen werk aangeboden in zijn lijstenfabriek. Daar is hij 27-09-1943 gearresteerd i.v.m. illegaal werk en naar de Amstelveenseweg gebracht. Hoewel hij 26-04-’44 door het SS en Polizeigericht werd vrijgesproken is hij niet vrijgelaten en een maand later doorgestuurd naar de strafbarak van Westerbork, waar hij 03-09-’44 met het laatste transport als nummer 773 van de 1019 personen naar Auschwitz/Birkenau is gestuurd. Precies twee maanden later is hij doorgestuurd naar Stutthof bij Gdansk, waar hij in een omliggend kamp nog ruim een maand geleefd heeft.
dochter Renate Beek
Op verzoek geplaatst door de redactie