De twee bevriende echtparen Isaac Polak en Selina Polak-De Vries met hun volwassen dochter Eva Frederika, en het echtpaar Simon Bremer en zijn vrouw Branca Bremer-Koperenberg met hun zoon Eduard vluchtten medio juli 1942 bij Baarle-Nassau te voet de Belgische grens over en huren zij in Antwerpen een aantal kamers. Ze zijn in het bezit van valse paspoorten en hebben hun hele vermogen in diamanten omgezet.
Op 31 juli nemen ze de trein naar Parijs om in Frankrijk een veilig heenkomen te zoeken aangezien het leven in Amsterdam hen door de anti-Joodse maatregelen onmogelijk wordt gemaakt . Bij de grenspost Feignies worden ze echter gecontroleerd omdat een Belgische collaborateur de Devisenschutzkommando (DSK) in kennis van hun vlucht heeft gesteld.
Uit hun verhoor blijkt dat zij in een café in Antwerpen kennis hebben gemaakt met een persoon die hen voor het exorbitant hoge bedrag van 4.000 Belgische franken per persoon valse paspoorten heeft bezorgd. (Het normale bedrag dat men in die tijd moest neertellen voor een vals paspoort lag tussen de 500 en de 2.500 BF). Het valse paspoort van Isaac Polak staat op naam van Sylvain Armand Boutinque en dat van Simon Bremer op die van Jacques Peters. De paspoorten zijn uitgegeven in het Waalse dorp Lanaye. Al hun bezittingen worden door de DSK in beslag genomen.
De twee gezinnen worden overgedragen aan de Feldgendarmerie van Maubeuge.
Drie dagen later, op 3 augustus 1942, worden Isaac Polak en Simon Bremer door de Duitse militaire rechtbank van Valenciennes tot vijf maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens illegale emigratie, het in bezit hebben van valse papieren, het niet-dragen van de Jodenster op een openbare plaats en de wederrechtelijke uitvoer van betaalmiddelen.
Zonder evenwel de uitvoering van dit vonnis af te wachten worden de beide gezinnen aan de Gestapo overgedragen en naar Kazerne Dossin in Mechelen overgebracht. Vanuit Mechelen worden ze op 1 september 1942 op transport gezet naar Auschwitz. Geen van hen overleeft de deportatie."
Bron : https://www.journalbelgianhistory.be/en/system/files/article_pdf/005_Meyer_Meinen.pdf