Ooit woonde hier een Amsterdams gezinnetje, Salomon Horwitz en Clara Horwitz-van West met hun zoontje Max. Toen Nazi-Duitsland Nederland bezette in de jaren '40-'45 vonden de nazi's met hun foute Nederlandse helpers, dat zij er niet meer mochten zijn.
Salomon en Clara werden via kamp Westerbork gedeporteerd en zijn slachtoffer geworden van de Holocaust. Zij werden in Auschwitz vermoord.
Hun zoontje Max werd door het verzet uit de klauwen van de nazi's gered en liefdevol opgevangen in het grote gezin Paulusma in Limburg. Max leeft thans al jaren als Meir Horwitz in Israël. Hij is 85 jaar en niet meer zo mobiel. Namens hem en met hulp van een kleinzoon van zijn onderduik-ouders worden vandaag deze struikelstenen voor zijn vader en moeder geplaatst.
Ook voor de overige familieleden van Meir Horwitz, tevens mijn familieleden, leggen wij vandaag struikelstenen op de plek waar zij hebben gewoond tot zij werden gedeporteerd.
Mogen deze kleine herdenkingssteentje passanten er aan herinneren dat hier ooit mensen hebben geleefd zoals zijzelf en die om wat zij waren, slachtoffer werden van een misdadig regime.