Henriette Salomons was op 17 Januari 1906 in Hilversum geboren als dochter van Meijer Salomons en Bloeme de Paauw. Zij was de 12e van de in totaal 13 kinderen in dat gezin. Zij werd geboren in Hilversum, kwam op 7 Maart 1906 – net 2 maanden oud – met haar familie naar Amsterdam.
De familie Salomons woonde tot October 1909 in de Swammerdamstraat 34 in Amsterdam-Oost waar vandaan zij toen vertrokken naar de Hoogeweg 70 in de Watergraafsmeer - toen nog een afzonderlijke gemeente. Op 7 October 1910 verhuisden zij weer terug naar Hilversum waar zij woonruimte betrokken in de Langestraat 35.
Henriette bleef ongehuwd. Zij werd hulp in de huishouding en woonde vanaf 3 Maart 1916 weer in Amsterdam, op diverse adressen, waarbij zij begin 1941 verplicht bij de Joodse Raad werd geregistreerd in de Hunzestraat 11 in de Rivierenbuurt in Amsterdam-Zuid. Op 20 November 1942 verhuisde Henriette nog naar het Afrikanerplein 27 1e etage in de Transvaalbuurt van Amsterdam-Oost.
Na haar registratie bij de Joodse Raad, kreeg zij een “Sperre” wegens functie. Echter de zeer summiere gegevens en aantekeningen op haar registratiekaart van de Joodse Raad geven niet aan waarom zij tot nader order werd vrijgesteld van deportatie. Ook niet wat voor functie zij bekleedde en waar.
Maar op 20 Juni 1943 werd ook Henriette Salomons opgepakt tijdens de door de Duitsers in het geheim voorbereide razzia’s op meerdere plekken in Amsterdam en waarbij ruim 5500 Joden werden gearresteerd en afgevoerd naar Westerbork. Op 6 Juli 1943 werd Henriette vanuit Westerbork gedeporteerd naar Sobibor, waar zij bij aankomst op 9 Juli 1943 direct in de gaskamers daar werd vermoord.
Bronnen o.a. het Stadsarchief van Amsterdam, gezinskaart van Meijer Salomons (1863); archiefkaart van Henriette Salomons; Bevolkingsregister geannexeerde gemeenten met de familie Salomons te Amsterdam en Hilversum; het archief van de Joodse Raad, registratiekaart van Henriette Salomons en de Wikipedia website Jodentransporten vanuit Nederland.nl.