Max Splitter

Max Splitter werd na de lagere school opgenomen in de zaak van zijn vader en oom, die bonthandelaren waren in Den Haag. Ze hadden filialen in Amsterdam, Antwerpen en Parijs.
In 1942 liet Max Splitter zichzelf en zijn echtgenote op de Weinreb-lijst plaatsen. Het echtpaar werd op 2 oktober 1942 gearresteerd. In Westerbork waren zij een tijdje gesperrt.

Bron: 'Rapport door het Rijksinstituut voor Oo…

Van dit gezin is ook een JOKOS-dossier (nummer 17937) aanwezig op het Gemeentearchief van Amsterdam. Voor inzage is toestemming nodig van de stichting Joods Maatschappelijk Werk. Uit het JOKOS-dossier is bekend dat er een claim is ingediend voor vergoeding van waardevolle voorwerpen ingeleverd bij de roofbank Lippmann-Rosenthal (L-claim, nummer 11350/438).

"De keukenbaas hier is Bialik, een neef van Chaim N. Bialik [1873-1934, hebreeuws dichter], naar hij beweert, maar wanneer mijn nieuwe vriend Max Splitter zegt dat hij liegt, is dat misschien waar. [...] De Splitters zijn Duitse joden, maar geen Hitler-emigranten. In Westerbork hadden zij vrijdag 's avonds steeds twee kaarsen."

David Koker, Dagboek geschreven in Vught (A'dam, derde druk 1993), p. …