Maurits Stern

Maurits Stern was een zoon van Levi Seelig Stern en Alida Goudsmit. In 1878 vertrok hij van Amersfoort naar Utrecht. Behalve vertegenwoordiger is hij ook kantoorbediende, procuratiehouder en effectenhandelaar geweest.
Toevoeging van een bezoeker van de website

Maurits Stern en Johanna Goudsmit huwden in 1889 in Weesp. Hetzelfde jaar vestigden ze zich in Amsterdam in de Nieuwe Lepelstraat. Ze kregen drie kinderen. Hun laatste adres was Zuider Amstellaan 21 III.
Toevoeging van een bezoeker van de website

Van dit gezin is ook een JOKOS-dossier (nummer 35201) aanwezig op het Gemeentearchief van Amsterdam. Voor inzage is toestemming nodig van de stichting J…

Dochter van Joseph Mozes Goudsmit, die in 1852 in Wijk bij Duurstede getuige was bij het huwelijk van mijn betovergrootouders Cornelis Pouw en Jannigje Knoop in 1852

Joseph Mozes overleed in Amsterdam, Lepelstraat 21 op 5.4.1892

Hij woonde in bij zijn schoonzoon Maurits Stern en zijn dochter Johanna

Joseph Mozes Goudsmit zijn dochter Johanna [geb. Amsterdam 17.6.1857] was getrouwd met

Maurits Ster…

Op 5 januari 1943 overleed in Kamp Westerbork de vrouw van Maurits Stern: Johanna Goudsmit
Hij deed zelf de overlijdensaangifte in Kamp Westerbork. Johanna werd begraven in Assen. Of Maurits daarbij was?

Johanna Stern-Goudsmit
Geboren op 17 juni 1857 te Amsterdam, dochter van Joseph Mozes Goudsmit en Sarah de Jong; gehuwd met Maurits Stern (Amersfoort, 28 augustus 1865 – Auschwitz, 26 januari 1943; …

Het transport van 23.1 .1943.

Van Westerbork naar Auschwitz

Waarbij Maurits Stern tr. Johanna Goudsmit

Volgens verklaring van de enige overlevende van dit transport, een Joods musicus (matricule-nummer 93625), die, doordat h i j b i j het kamporkest van Auschwitz was geplaatst, zich tamelijk vrij kon bewegen en omtrent het l o t van z i j n transport informaties heeft kunnen inwinnen, z i j n…

Vandaag, vrijdag 26 januari 2018, is het 75 jaar geleden dat Maurits Stern in Auschwitz vermoord werd.

Met hem, daarvoor en daarna, vele anderen.....

Ik heb me in de 73 jaar dat ik leef nog nooit zo verbonden geweten met dit afgrijselijke leed dat die mensen is aangedaan.

Vanaf dinsdag had ik de beelden voor ogen vanaf Westerbork...de nachten, de dagen, tot het vrijdag werd en zij verlost werden..…