Herman Snatager en zijn bewaard gebleven correspondentie worden genoemd in B. van der Boom, Wij weten niets van hun lot (Amsterdam 2012) 318-320, 400. Herman was handelsreiziger in fournituren. Hij dook in oktober 1941 samen met een broer tijdelijk onder bij een klant in Wapenveld, toen er een razzia werd gehouden. Herman keerde begin 1942 terug naar zijn gezin. Zijn broer bleef ondergedoken en overleefde de oorlog. De zwangerschap van Hermans vrouw heeft deportatie van het echtpaar uitgesteld. Herman noemde zijn ongeboren kind toen een 'gelukskindje'.
Verhaal