Van Andries Sternheim is een oorlogsdagboek bewaard gebleven. In de meidagen van 1940 probeerde hij tevergeefs via IJmuiden te vluchten. Eind 1940 overwoog hij met zijn vrouw Gholina serieus om zelfmoord te plegen, maar ze besloten dat niet te doen omdat dat 'capitulatie' zou zijn. Tot mei 1943 had hij een Sperre die hem beschermde tegen deportatie. Daarna dook hij met zijn vrouw onder. Zijn zoons doken elders onder. September 1943 werden eerst zijn zoon Leonard en daarna zoon Paul opgepakt. Op 6 januari 1944 werden ook Andries en zijn vrouw gearresteerd. 'Treur niet om ons * wij houden ons wel sterk', schreef hij op de kaart die hij uit de trein naar Auschwitz gooide. Zie B. van der Boom, Wij weten niets van hun lot (Amsterdam 2012) 339-341.
Verhaal