Leo de Miranda werd in juli 1942 opgeroepen voor een Nederlands werkkamp. Hij zag daar vreselijk tegenop, maar ging toch omdat hij dacht op die manier vrijgesteld te zijn van deportatie. Hoewel zijn vrouw heeft geprobeerd hem via een Sperre vrij te stellen van deportatie werd hij in december vanuit Westerbork gedeporteerd. Hij gooide nog een kaart voor zijn vrouw uit de trein waarin hij schreef: 'zorg voor jezelf en als je kunt redt je.' Zie B. van der Boom, Wij weten niets van hun lot (Amsterdam 2012) 390-392.
Nota bene: de link hierboven naar zijn schoonmoeder loopt dood.