Het gezinshoofd hield een oorlogsdagboek bij waarin onder meer de poging tot onderduiken van hemzelf en zijn echtgenote en kind wordt beschreven. Henriette Koster voelde aanvankelijk niets voor onderduiken, maar ging akkoord in het belang van hun zoon Nico. Op de dag dat ze zouden onderduiken werden moeder en kind opgehaald bij een razzia. Vader was toen al ondergedoken.
B. van der Boom, Wij weten niets van hun lot (Amsterdam 2012) 392.
Verhaal