Heinrich (Heini) Bettelheim werd geboren op 19 augustus 1924 in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen als tweede zoon van Hugo Bettelheim en Antonia Kreiter. Hij had nog een halfbroer, Dolf, die drie jaar ouder was dan hij en geboren was uit een eerdere relatie van zijn moeder. Zijn biologische vader was in de jaren twintig naar de Verenigde Staten vertrokken zonder een spoor achter te laten. Toen zijn moeder opnieuw trouwde, erkende Hugo Bettelheim Dolf, zodat deze ook zijn achternaam kreeg.
Het huwelijk van Heini’s ouders liep echter al snel spaak, en door de opkomst van Hitler zag zijn moeder zich genoodzaakt met haar twee zoons te vluchten. In het begin van 1939 kwamen ze aan in Nederland, waar Heini en zijn broer in een Rotterdams vluchtelingenkamp terecht kwamen. Moeder had visa geregeld om door te reizen naar Engeland, maar aangezien zij hier werk vond werd besloten in Nederland te blijven.
Na vier weken reisden Heini en zijn broer door naar een ander vluchtelingenkamp in Eindhoven, waar ze maar korte tijd bleven alvorens naar Arnhem te verhuizen, waar hun moeder inmiddels een woning in de Driekoningenstraat 16 had betrokken.
In de zomer van 1942 werd besloten tot onderduik. Heini en zijn moeder doken onder in Den Haag; zijn broer Dolf en zijn tante Franziska, een zus van zijn moeder en een begaafd violiste, togen naar Wassenaar.
Enkele weken later werden Heini en zijn moeder al verraden door N.S.B.-ers. Ze werden naar Westerbork gevoerd en gingen daar vandaan eind november door naar Auschwitz. Heini’s moeder werd direct vergast; Heini werd in het kamp opgenomen en hield het vol tot eind februari 1943. Toen overleed ook hij.
Zijn broer Dolf en zijn tante overleefden de oorlog op hun onderduikadressen.
Heini Bettelheim werd 18 jaar.