Samuel Jacob (Jim) Kleerekoper zou de zoon zijn van een Nederlandse dansleraar. Jim werkte in de zomer van 1943 in het zogenaamde Transportkommando (laden en lossen van goederenwagons) in het Zwangsarbeitslager Lublin. Van beroep was hij zanger en ondanks zijn verzwakte toestand zong hij ook in het kamp voor zijn medegevangenen en – gedwongen – voor de Duitsers. Men kende hem ook onder de bijnaam "Tosca". Vanwege zijn zingen was hij in het gehele kamp onder de gevangenen bekend.
Op 15 juni 1943 schreef hij een briefkaart met de volgende – in het Duits opgestelde – tekst naar de Nederlandse familie Been in Amsterdam, die hij ondertekende met "S.J. Kleerekoper, Arbeitslager Lublin (Alter Flughafen)":
"Liebe allen und special Muti und Vati, es geht mir ausgezeichnet gut. Hoffentlich geht es ihnen auch gut. Uns Arbeitlager ist sehr gut, ebenso das Essen. Jeder Woche haben wir Feiertag, und singe ich für alle Frauen und Männer die hier im Lager arbeiten. Mein Verlangen nach ihnen ist grosz.
Ich küsse ihnen jeden Nacht im Gedanken und sei überzeugt dass ich immer meinen Liebe Eltern gedenken. Hiermit endyg ich mit vielen Kuessen für meinen Eltern und vielen Gruessen von ihren geliebten Sohn Jim Kleerekoper"
Kort na het schrijven van deze brief bleef Jim Kleerekoper samen met een Poolse jood op een dag na het werk achter in een met textielgoederen geladen wagon, ofwel om te ontvluchten of van de zware arbeid uit te rusten. Bij het appel werd hun afwezigheid bemerkt en ze werden na een speurtocht al snel ontdekt. De volgende dag werd in het mannenkamp een groot appel gehouden, waarbij ook de vrouwelijke gevangenen aanwezig moesten zijn.
In aanwezigheid van de opgestelde gevangenen moesten Kleerekoper en zijn medegevangene zelf hun galg bouwen. Vervolgens werden beiden opgehangen.
Toevoeging van een bezoeker van de website