Izak Meijer was de jongste zoon van Louis (Levie) en Ida Meijer uit Borculo. Het vrome gezin Meijer woonde in een grote woning op het Muraltplein. In de zomer fungeerde het huis als vakantieplaats voor orthodoxe Joodse gezinnen uit het westen, die naar de rustige Achterhoek trokken. Borculo bood hen een dagelijks minje, een gemara sji'oer en mevrouw Ida Meijer stond bekend als een kok, die haar gasten altijd aanspoorde nog iets op hun bord te deponeren. In haar Duitse accent herhaalde ze telkens: "Nem noch, Ich hab noch draussen". Louis had samen met zijn broer Joop een handel in import-export vlees, hij was zelf ook sjochet voor pluimvee, dus er ontbrak nooit iets op tafel bij de Meijers.
Louis en Ida verhuurden ook een kamer aan een jonge fotograaf, die zijn hospita vroeg om permissie de Meijers kinderen te fotograferen. Zo heeft deze fotograaf elk jaar een prachtige studio opname gemaakt van de kinderen Meijer: eerst Johanna alleen, daarna Johanna en Betty, daarna met Michel, Izakje en Meijertje. Deze fotos fungeerden dan als reclamestukken voor de fotograaf om nieuwe klanten aan te trekken.
Meijertje (Borculo 22.5.1019-Borculo 1925) is op 6-jarige leeftijd aan een ziekte overleden. Hij is de enige van de kinderen Meijer die een graf heeft. (Joodse begraafplaats Borculo)
Het is triest te weten dat de fotos wel de oorlog hebben overleefd, maar de vijf kinderen Meijer helaas niet.
Er is niets bekend over de wederwaardigheden van Izak Meijer tijdens de oorlog. Hij is op 31 oktober 1943 vergast in Auschwitz.