Hetty, in een interview in 2015 spreekt over Flipje. Ze maakte hem daar mee:
In haar boek ' De kleine moeder van Bergen-Belsen ' schrijft zij op blz.110 : "...Het tien maanden oude baby'tje Philip was erg rustig en stil. Hij lag alleen maar in de ruimte te staren. Zo nu en dan lachte hij even wanneer ik liefjes met hem praatte of hem onder zijn kinnetje kietelde. Hij straalde een grote treurigheid uit en moest zijn moeder missen. Hij was niet actief, en ik had hem nog niet rechtop zien zitten. Hij was niet mager. Zijn moeder moest dus kans hebben gezien om hem te voeden. Ik was ergens blij dat het zo'n rustige baby was, want daardoor had ik meer tijd voor de andere kinderen...." [- ze waren nog maar net als wezen achtergelaten omdat de moeders op transport waren gesteld ]
op blz. 150: "... 'O God, kleine Flipje is dood ', bleef ze ( zuster Luba ) herhalen. Ik verstijfde van schrik. Ik wist dat de kleine jongen ziek was, omdat dokter Bimko met SS-dokter Kurt een paar dagen geleden naar de barak was gekomen. Ik had gezien dat ze Philip onderzochten en vervolgens overbrachten naar het hospitaal voor een middenooroperatie. Philip was die avond rond acht uur in de barak teruggekomen. De vorige dag leek het er nog op dat hij goed herstelde en nu was hij dood. Ik voelde een diepe pijn in mijn hart. Ik vroeg me af of Philip echt de wil had gehad om te leven. Hij was zo'n rustige baby. Als hij niet overeind werd gehouden, ging hij niet rechtop zitten en hij had maar zelden gehuild. Ik huilde met de anderen mee. Toen iedereen een beetje tot bedaren was gekomen, gaf zuster Luba zuster Hermina opdracht haar te helpen Philip naar het mortuarium te brengen. Ze liepen naar de slaapzaal. Ik volgde hen, maar bleef op enige afstand van Philips bed. Zuster Luba rolde de baby heel voorzichtig in een blauw babydekentje. Zuster Hermina nam het bundeltje van haar over, en samen liepen ze al huilend langs me heen naar buiten. Ik ving een glimp van het blauwe dekentje op, maar het leek zo onwerkelijk. Het was alsof Philip helemaal niet in het dekentje lag. Misschien had zijn zieltje het lichaam al verlaten, en was hij nu op zoek naar zijn mammie. ' Rust in vrede', mompelde ik toen de zusters Luba en Hermina de barak verlieten, op weg naar het mortuarium. "