Georg Richard Frank, Anna Frank-Meisel en Martha Marianne Frank
Laatste adres: Amalialaan 2, Baarn
Georg Richard Frank werd op 16 mei 1887 in Mainz geboren. Hij trouwde met Anna Meisel, geboren in Darmstadt op 13 mei 1891. Zij kregen in Königsburg op 12 augustus 1917 een dochter, Martha Marianne.
Onbewust van het drama dat tien jaar later zou volgen week het gezin uit naar Baarn, waar zij werden ingeschreven op 7 november 1933. Als kerkgenootschap vermeldt het Baarnse bevolkingsregister van de ouders Nederlands-Israëlitisch.
Van Martha Marianne vermeldt het bevolkings- register echter Evangelisch-Luthers. Zou dat zijn om haar joodse afkomst te verbergen? Vader Georg Richard was van beroep fotograaf.
Vanuit Baarn studeerde Martha aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam.
Of het gezin verraden is konden wij niet nagaan, maar vader Georg en moeder Anna kwamen zonder hun dochter op 29 januari 1943 vanuit Vught in Westerbork aan. Pas op 14 september gingen zij door naar Theresiënstadt en van daar op 12 oktober naar Auschwitz. Vader Georg stierf daar op 15 oktober 1944, moeder Anna een week later op 23 oktober 1944.
Van Martha is niet bekend of zij in Vught heeft gezeten. Wel vermeldt de administratie in Westerbork dat zij daar aankwam en werd ingeschreven op 20 augustus 1943. Van Westerbork ging Martha op 18 januari 1944 door naar Theresiënstadt. Daar stierf zij op 24 september 1943. Martha Marianne Frank werd slechts 26 oud.
Over Theresiënstadt in het westen van Tsjecho-Slowakije, het huidige Tsjechië, is na de oorlog bekend geworden dat het Deense Rode Kruis na veel druk eind 1943 toestemming kreeg om in 1944 het kamp te bezoeken.
De nazi’s hadden daar toen cafés en winkels gebouwd om het geheel de aanblik te geven van een normale woonplaats.
Om de overbevolking voor het Rode Kruis verborgen te houden werden toen veel joden (tijdelijk) naar Auschwitz gestuurd. Daardoor zaten de overgebleven gevangenen in Theresiënstadt met niet meer dan drie mensen op een kamer. Helaas heeft dit onderzoeksteam zich laten bedriegen, want het Deense Rode Kruis was ‘tevreden’ over de opvang van de gevangenen en rapporteerde positief.
Research en tekst: Wim Velthuizen