Benjamin Gokkes werd op 6 augustus 1905 te Amsterdam geboren als zoon van David Gokkes en Rachel Rimini. Hier bezocht hij de lagere school en vervolgens het Barlaeus Gymnasium. In Amsterdam studeerde hij Romaanse Talen en Letterkunde. Op 6 november 1928 deed hij zijn kandidaatsexamen, terwijl op 2 juni 1931 het doctoraalexamen Frans en Italiaans cum laude werd afgelegd. Op 15 december 1931 werd hij benoemd tot leraar aan de Kweekschool voor onderwijzers te Gorinchem.
Op 1 november 1932 kwam Ben Gokkes als leraar Frans aan het Gymnasium en ook voor enkele uren aan de Rijks HBS te Breda. Hij was wetenschappelijk zeer begaafd, eerlijk in zijn oordeel, consciëntieus. Volledig gaf hij zich aan zijn onderwijstaak. In zijn Bredase tijd werkte hij aan zijn dissertatie, eerst over de grammaticus Nicolas Beausee. Dit geconcentreerde onderzoek was echter moeilijk te combineren met zijn taak als leraar.
Zijn plannen voor een nieuw onderwerp konden niet meer gerealiseerd worden. Wel leverde hij nog enkele artikelen voor het tijdschrift Levende Talen. Kort na zijn benoeming tot leraar was Gokkes getrouwd met Eva de Bock. In 1938 werd hun zoontje geboren. In 1939 vertrok hij naar Amsterdam. Korte tijd was Gokkes rector van het Joods Lyceum te ’s Hertogenbosch.
Door verraad kwamen Gokkes en zijn vrouw in oktober 1942 in handen van de SD. Hun zoontje overleefde de oorlog in de onderduik. Zijn vrouw werd op 15 december 1942 in Auschwitz vermoord, Ben Gokkes kwam om het leven in Neukirch, op 8 maart 1943.
Bron: WesterborkPortretten