Simon de Vries, geboren in Amsterdam op 28 Augustus 1917, was een zoon van Rafaël de Vries en Betje Tertaas. Hij trouwde op 8 April 1942 in Amsterdam met de op 28 Mei 1921 daar geboren Mietje Frank, een dochter van Nathan Frank en Vrouwtje Pront. Mietje’s ouders en zus Elizabeth met haar man hebben de Holocaust niet overleefd.
Simon de Vries was kleermaker en bontwerker van beroep. Hij woonde thuis bij zijn ouders in de Govert Flinckstraat 364 II in Amsterdam. Na zijn huwelijk met de modiste Mietje Frank in 1942, kwam zijn vrouw daar eveneens inwonen.
Op 27 Januari 1943 werd Simon de Vries gearresteerd en afgevoerd naar het SS-concentratiekamp Vught. Van daar werd hij op 21 Maart 1943 doorgestuurd naar het Buitencommando Moerdijk, waar hij heeft moeten verblijven in barak 2b. Gevangenen moesten daar doorgaans tankvallen graven. Niet exact bekend is wanneer Simon vanuit Moerdijk werd teruggestuurd naar Vught maar feit is dat hij op 15 November 1943 weer in Vught was, vanwaar hij uiteindelijk op 21 Maart 1944 naar Westerbork werd gestuurd. Twee dagen later, op 23 Maart werd Simon de Vries gedeporteerd met nog 598 gevangenen naar Auschwitz. Bij aankomst aldaar op 25 of 26 Maart werd Simon doorgestuurd naar Monowitz–Auschwitz III, waar hij uiteindelijk op 1 Juli 1944 om het leven is gekomen
Ook Simon’s vrouw Mietje Frank werd op 27 Januari 1943 gearresteerd en zij kwam gelijk met haar man in het SS-concentratiekamp Vught terecht waar zij lange tijd heeft moeten verblijven en in het begin tewerkgesteld werd in de bontwerkerij van Splitter, waar mutsjes, vesten en voeringen voor officiersjassen werden gemaakt. Later werd Mietje de Vries-Frank toegevoegd aan het Philips-Kommando. Dat was naast Escotex en Splitter de derde grote werkplaats die in het kamp zelf geopend werd.
Begin 1943 werd aan Philips gevraagd of het nuttig werk had voor de gevangenen in kamp Vught. De eerste reactie van Frits Philips was afwijzend, omdat het de Duitsers de mogelijkheid zou geven een strafkamp aan de buitenwereld voor te spiegelen als een werkkamp waar normaal gewerkt werd. Maar uiteindelijk besloot hij toch aan het Duitse verzoek te voldoen, in de hoop dat er wellicht wel wat voor de gevangenen bereikt kon worden.
Uiteindelijk is Mietje met de laatste 495 andere Joodse gevangenen van het Philips-Kommando op 3 Juni 1944 op transport gesteld naar Auschwitz. Zij heeft de Holocaust overleefd; na talloze omzwervingen door Duitsland zijn zij in Noord-Duitsland bevrijd door het Zweedse Rode Kruis en heeft Mietje de Vries-Frank in Augustus 1945 kunnen terugkeren naar Amsterdam.
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, archiefkaart Simon de Vries, Mietje Frank; het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Simon de Vries en Mietje de Vries-Frank; website Joods Erfgoed Rotterdam/Moerdijk; website wikipedia/Monowitz concentratiekamp; wikipedia website jodentransporten vanuit Nederland; Blz. 121 e.v. uit: Mensen, macht en mentaliteiten achter prikkeldraad: een historisch-sociologische studie van concentratiekamp Vught (1943-1944) door Marieke Meeuwenoord en de Arolson archieven van ITS/ Mietje de Vries-Frank.