Weduwe Debora Goldschmidt-Pincoffs dacht mogelijk dat ze zo'n oude vrouw niet zouden meenemen voor 'werkverruiming', zoals al op deze pagina staat. Debora had van 1905 tot de dood van haar man Isidore Elias Goldschmidt - koopman in koffie en thee - op de Stadhouderskade 139 gewoond waar zij een heel huis hadden. Haar twee kinderen waren getrouwd en Debora woonde in pension, zoals dat vroeger voor alleenstaanden wel gebruikelijk was.
Debora verhuisde in november 1941 uit de Valeriusstraat naar Murillostraat 8, waar Aagje IJsselstein-Van der Zaan een klein pension geopend had. Een jaar later werd Debora in Westerbork geregistreerd. Misschien had ze zich gemeld nadat zij een oproep had gekregen of ze was in de Murillostraat opgepakt. Op 4 december 1942 werd ze in Westerbork in de trein naar het onbekende Auschwitz gezet waar haar leven drie dagen later eindigde.
Haar zoon en dochter en hun gezinnen overleefden de oorlog.
Op 21 september 2023 zullen de huidige bewoners van het woonblok Stadionweg/Holbeinstraat/Murillostraat onder meer voor Debora Goldschmidt-Pincoffs Stolpersteine plaatsen. Haar kleinzoon zal erbij aanwezig zijn.
Verhaal