Verhaal

Gezin Nachmann

Hugo Nachmann was de tweede zoon van Samuel en Friedericke Nachmann-Meier. Hij had een oudere broer, Ludwig, die in 1942 in het Franse kamp Noé stierf, en na hem volgden Sofie en Otto, die beiden de oorlog zouden overleven. In 1899 stierf zijn moeder, waarna zijn vader met haar zus hertrouwde. Uit dit huwelijk werden nog vijf kinderen geboren, van wie op één na niet bekend is of zij de oorlog overleefd hebben.
Hugo Nachmann ging bij zijn vader in de zaak, een firma in ijzer en metaal. Hij vocht in de Eerste Wereldoorlog aan het front en bracht het door zijn dapperheid tot sergeant. Hij raakte in 1918 gewond, en na genezing keerde hij terug naar Karlsruhe, waar hij in 1919 samen met zijn broer Otto de zaak van zijn vader overnam.
Op 27 december 1922 trouwde hij in Borken met Erna Haas. Het echtpaar ging in Karlsruhe op de Westendstrasse 24 wonen, waar in 1927 dochter Hannelore op de wereld kwam.
Toen de nazi's aan de macht kwamen wisten Hugo en Otto hun bedrijf nog enigszins draaiende te houden, tot ze in 1937 werden gearresteerd. Pas toen ze erin toestemden hun zaak te verkopen werden ze vrijgelaten. Op 15 januari 1938 was het bedrijf 'geariseerd'.
In augustus 1938 besloot Hugo Nachmann met zijn gezin naar Amerika te vertrekken. Hij deed hiervoor een aanvraag, maar dit mocht niet baten. Eind 1938, begin 1939 vertrok het gezin naar Nederland, waar ze nog steeds hoopten op een visum voor de Verenigde Staten.
Het gezin woonde eerst in Gennep, daarna in Amsterdam. In augustus 1942 werden ze overgebracht naar kamp Westerbork. Ze wisten zich op één van de Palestina-lijsten te laten plaatsen - tot ook die platzte en het gezin op 8 februari 1944 naar Auschwitz werd gedeporteerd.

Bron: http://my.informedia.de/gedenkbuch.php?PID=12&name=3149&seite=28&suche=*