Toen ik ongeveer 4 jaar oud was (ik ben nu 77) kwam Jettchen bij ons thuis. Ze werd zeker niet als "dienstbode' behandelt. Ze werd een kindermeisje voor mij en mijn toen 2 jaar oude zusje Lea. Het zal in het begin wel moeilijk geweest zijn om met elkaar te praten. Wij in het Nederlands en zij in het Duits. Dit kwam al gauw voor mekaar. Ik weet niet of ik eerst Duits leerde of zij Nederlands, maar het ging best. Ik zie haar nog zo voor mij. Een forse vrouw met een bril zonder montuur. Ik weet niet wanneer ze van ons is weggegaan. De familie Pinkhof is op 20 Juni 1943 gepakt en naar Westerbork gestuurd. Later naar Bergen Belsen. Alleen Lea en ik (Ada) hebben dit overleefd en wonen sinds 1946 in Israel. We zullen Jettchen niet vergeten!!
Verhaal
Jettchen Cahn
Alle rechten voorbehouden