Max van Dam was een zoon van Aron van Dam, SDAP-voorman te Winterswijk, en Johanna Leviticus. Hij was kunstschilder. Zijn opleiding volgde hij onder meer aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. In Nederland leerde hij gevestigde joodse kunstenaars als Fré Cohen kennen. In zijn werk gaf Max van Dam de voorkeur aan socialistische en zionistische thema's.
In 1939 ontmoette Max van Dam de kunstminnende Alice De Jong-Weil en haar man Hans, een textielfabrikant. Zij gaven hem enkele opdrachten. In de lente van 1941 duikt Max in Blaricum onder, net als Alice en haar dochter Jacqueline. Haar man was ergens anders ondergedoken. Omdat het in Blaricum te gevaarlijk werd, vluchtte Max in het najaar van 1942 samen met Alice en Jacqueline naar Zwitserland, waar Alice geboren was. Ze werden verraden en bij de Zwitserse grens en gearresteerd door de Sicherheitsdienst.
Max werd naar het doorgangskamp Drancy gestuurd en op transport gesteld naar Sobibor. In beide kampen heeft Max van Dam nog gravures gemaakt en portretten geschilderd.
Over Max van Dam is een boek vervaardigd door Vereniging het Museum in Winterswijk: E. Heruthy, e.a., Max van Dam. Joods kunstenaar 1910-1943 (zj, Winterswijk).
Alice en Jacqueline werden tenslotte vrij gelaten. Zij vonden een veilig heenkomen in Zwitserland en overleefden de oorlog.
Bronnen:
https://www.sobiborinterviews.nl/nl/schetsen-van-sobibor/maxvandam
https://www.nederlands.nl/nedermap/beschouwingen/beschouwing/139263.html
https://www.geni.com/people/Alice-Weil/6000000075895330071
https://www.ushmm.org/online/hsv/person_view.php?PersonId=1766683
I