Joseph d’Ancona was een zoon van David Salomo d’Ancona en Anna Frank. Hij was rabbijn en historicus. Hij volgde zijn opleiding tot rabbijn aan het Portugees-Israëlitisch Seminarium Ets Haim. Hij behaalde de hoogste graad van moree in 1936. In 1938 begon hij met het schrijven van twee hoofdstukken over de Portugees Israëlitische Gemeente. In 1941 werd hij aangesteld tot rabbijn. Hij huwde in 1941 en kreeg een zoon Joël Joseph.
Zie voor meer informatie: R. Fuks-Mansfeld (red.), Joden in Nederland in de twintigste eeuw. Een biografisch woordenboek (Utrecht 2007) 4.
Joseph d'Ancona was getrouwd. Hij was rabbijn. Op 8 september 1943 is in het kamp Westerbork zijn zoon Joël Joseph geboren. Zijn echtgenote heeft de oorlog overleefd.
Register van geboorteakten, opgesteld op de hulpsecretarie van de burgerlijke stand in het kamp Westerbork; archief van de gemeente Westerbork, opgenomen in het archief van de gemeente Midden-Drenthe te Beilen
In Het Joodsche Weekblad van 20 maart 1942 staat een artikel van adjunct-rabbijn J. d'Ancona, getiteld Dwalingen.