Wolf Slomper was de zoon van Jetje Slomper.
Stadsarchief Amsterdam, archiefkaart Wolf Slomper
Wolf Slomper was met zijn moeder Jetje ondergedoken op het platteland bij Zaandam. Een jongen die met Wolf bevriend raakte heeft na de oorlog zijn herinneringen opgeschreven: ' "Hoe heet je", vroeg hij mij na een tijdje. "Ik? Dirkie. En jij," vroeg ik. "Wolfie," zei hij. Ik moest daar vreselijk om lachen. Wolfie, dat is een dierennaam. Maar hij zei: "Een wolf is tenminste nog wat, wat is nou een Dirkie?"
We waren al dicht bij huis toen er een buurman het pad opkwam. Voor dat ik wist wat er gebeurde was Wolfie een steeg ingevlucht. "Wat doe jij nou?" vroeg ik een beetje verbaasd. "Sssstt," siste hij, "dat is een smeris..." Ik moest daar om lachen. "Wel nee man, dat is geen smeris, dat is een ijsboer". "Hij heeft de pet van een smeris op," hield Wolfie vol. "Welnee," zei Dirkie, "dat is een Rotterdammertje, of een Schipperspet. Die dragen ze hier allemaal. En waarom zou jij zo bang zijn voor een smeris?" Wolfie vertelde toen dat zijn moeder had gezegd dat als een smeris ooit hun zou zien, dat ze dan zouden worden weggevoerd".
Samen met zijn moeder was Wolfie bij een gezin in huis. Hij had het daar niet goed. De man, je kunt ook spreken van de stiefvader, sloeg hem regelmatig. (...) Later ging Wolfie naar een ander gezin dat hem wilde adopteren. Deze mensen waren wel goed voor hem, maar ze maakten een afschuwelijke fout. Ze gingen naar het distributiekantoor en dienden een aanvraag voor bonkaarten voor Wolfie in. De hele zaak is toen aan het licht gekomen en toen het gezin terug kwam van een dagje uit werden ze door de SA op het station opgewacht. Het kind werd hen afgenomen en naar het politiebureau op de Vinkenstraat gebracht. De mensen die hem wilden adopteren mochten hem daar de volgende dag nog opzoeken. Wolfie zat daar samen met zijn moeder, die ook was aangehouden.'
D. Doeves, Dirkie de Zaankanter (Zaandam 1985)
Wolf Slomper wordt ook herdacht op Joods Monument Zaanstreek