Bussum, 4-5 mei 1945 Regentesselaan

Ik was pas 7, toen de vrede kwam.
't Was in de avond en ik lag in bed.
Daar riep m'n moeder: ‘Kind, wij zijn gered!’
'k Mocht mee naar buiten en gelijk een vlam
bescheen nog laat de meizon onze laan.
Ik werd gekust door ieder die mij zag.
Er was gehuil van vreugde en gelach
en vlaggen kwamen overal vandaan.
De dag daarna was het bevrijdingsfeest,
een zaterdag, zo mateloos uniek.
Wij hosten bij harmonicamuziek,
want God had ons ontketend van het beest!
Toch was de buurt die morgen niet compleet;
de Steinerts en de Weilers waren zoek,
Peter, m'n vriend, die woonde om de hoek.
-We kenden nog maar half het jodenleed-
Daar traden uit hun schuilplaats op dat uur
de oude Steinerts, bevende en traag.
Maar Peter, waar bleef Peter? was mijn vraag,
want zonder hem ontbrak aan 't feest het vuur…
Eerst vorig jaar las 'k op ’n dodenlijst
te Westerbork: In Auschwitz weggevaagd
Weiler, Jacques Peter Lucian - (onversaagd
-geen 7 nog- was hij hier afgereisd)

Hans Geel
Waddinxveen