Eliazer Drielsma, ten tijde van zijn huwelijk vleeschhouwer van beroep, was een zoon van David Drielsma en Henderina van der Kaars. Hij trouwde op 14 Mei 1914 in Haarlem met Frieda Driels uit Gross Karben in Duitsland, een dochter van Nathan Driels en Lina Mai. Het echtpaar had geen kinderen.
Op 23 Maart 1929 verhuisden Eliazer Drielsma en zijn vrouw Frieda van de Haarlemse Oude Groenmarkt 24rood (bovenwoning) naar de Parklaan 37zwart (benedenwoning) waar zij hebben gewoond tot aan het moment van hun deportatie in 1942. Onderzoek in het kadaster van Haarlem heeft aangetoond dat deze woning eigendom van de Drielsma's was.
Op 12 November 1931 heeft Eliazer Drielsma óók het naastgelegen woonhuis op nr.35 aangekocht, bedoeld als investering. Vanaf 1936 tot 1947 was het pand verhuurd aan een gezin en ná 1947 aan een ander gezin. Eliazer Drielsma's halfzuster Hanna Keizer, een dochter uit het tweede huwelijk van zijn moeder Hendrina van der Kaars en Lodewijk Mozes Keizer was na de oorlog zijn enige erfgenaam. Zij was gehuwd met Maurits van Thijn die op 16 November 1943 in Nijmegen is overleden. Het pand aan de Parklaan 35 te Haarlem is door Hanna Keizer, overlevende van de Holocaust en erfgenaam van Eliazer Drielsma in 1975 verkocht aan de familie die vanaf 1947 het pand bewoonde.
Tussen 3 en 5 October 1942 zijn Eliazer Drielsma en zijn vrouw Frieda Driels in Kamp Westerbork geregistreerd en op 12 October gedeporteerd naar Auschwitz. Bij aankomst aldaar op 15 October 1942 is Eliazer's echtgenote Frieda Driels vermoord.
Eliazer zelf behoort tot een groep van 43 Joodse oorlogsslachtoffers die zijn omgekomen in Malapane in Opper Silezië in Polen. Het is zeer waarschijnlijk dat Eliazer Drielsma deel uitmaakte van de zogenaamde Cosel-groep en hij uiteindelijk vanuit het stationnetje van Cosel in de staalfabriek Malapane terecht is gekomen (het tegenwoordige Poolse Ozimek, Opole) waar hij mogelijk tijdens het verrichten van dwangarbeid door uitputting om het leven is gekomen. Bekend is dat in het naburige dorp Szczedrzyk op de r.k. begraafplaats een massagraf van dwangarbeiders is. Zeer vermoedelijk is Eliazer Drielsma met andere lotgenoten daar begraven. Zijn officiele datum van overlijden staat niet geheel vast en is geregistreerd als "Februari 1942 in Malapane". Op 18 oktober 1989 is daar in aanwezigheid van een grote Nederlandse delegatie een gedenkteken ingewijd met de namen van 43 uit Nederland gedeporteerde joden. Mogelijk ook die van Eliazer Drielsma.
De periode van 28 augustus tot 12 december 1942 heette de zogenaamde Cosel-periode, zo geheten omdat een aantal transporten met gedeporteerde joden, ook uit België en Frankrijk, op het station Cosel, 80 kilometer ten westen van Auschwitz, de volgens de Duitsers voor arbeid geschikte mannen werden uitgeladen, die in de omliggende kampen moesten werken. Zij die hier niet uit de trein werden gehaald werden doorgestuurd naar Auschwitz. In die periode werden werden door de Duitse Organisation Schmelt ongeveer 9000 mannen uit 39 treinen naar Auschwitz gehaald. Zij waren afkomstig uit Frankrijk en België, en 3500 van hen kwamen met 18 treinen uit Westerbork. Van de 9000 mannen, die in Cosel uit de treinen waren gehaald, overleefden er slechts tussen 700 en 900 de oorlog; van de 3500 Nederlanders 181, waarvan 126 uit het kamp Blechhammer. Het goederenstation van Cosel, de plek waar de selecties plaatsvonden, is na 1942 niet wezenlijk veranderd. Op 2 september 2016 is door nabestaanden van de slachtoffers daar een monument onthuld.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kozle.
Overige bronnen: www.allefriezen.nl, geboorteakte Eliazer Drielsma; website www.wiewaswie.nl, huwelijk Eliazer Drielsma met Frieda Driels; het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Eliazer Drielsma en Frieda Drielsma-Driels; transportakte van 11-11-1931 betr.de aankoop van Parklaan 35; nader onderzoek door het Noord Hollands archief in Haarlem en toevoegingen door de reactie van Joods Monument namens Mevr. Marianne Pijpstra-Cranenbroek uit Haarlem.