De periode van 28 Augustus tot 12 December 1942 stond bekend als de zogenaamde Cosel-periode. Deportatietreinen maakten op het goederenstation van Cosel, gelegen 80 km westelijk van Auschwitz een tussenstop. Tijdens die stop werden jongens en mannen die volgens de Duitsers voor arbeid geschikt waren doorgaans met geweld van hun families gescheiden en uit de trein gehaald en tewerkgesteld in de omliggende werkkampen van Opper Silezië.
De “arbeitsfähige mannen, die in Cosel uit de trein werden gehaald, waren in het algemeen van de leeftijdsgroep ±15-50 jaar, in enkele individuele gevallen nog iets ouder. Echter diegenen die in de trein achterbleven, werden doorgestuurd naar Auschwitz. Dat waren dus, globaal gesproken de oudere, zwakke of ziekelijke mannen en de vrouwen en kinderen en in het algemeen kan worden gesteld dat deze groep terstond bij aankomst in Auschwitz door vergassing om het leven werd gebracht.
In die periode Augustus-December 1942 werden door de Duitsers ongeveer 9000 mannen uit 39 treinen naar Auschwitz gehaald. Zij waren ook afkomstig uit Frankrijk en België en 3500 van hen kwamen met 18 treinen uit Westerbork. Van de 9000 mannen, die in Cosel uit de treinen waren gehaald, overleefden er slechts tussen 700 en 900 de oorlog; van de 3500 Nederlanders 181, waarvan 126 uit het kamp Blechhammer.
Het goederenstation van Cosel, de plek waar de selecties plaatsvonden, is na 1942 niet wezenlijk veranderd. Op 2 september 2016 is door nabestaanden van de slachtoffers daar een monument onthuld.
Bron: wikipedia website over Kozle. en uit het archief van het Rode Kruis, Publicatie Auschwitz III uit October 1952, de Coselperiode.
en óók: een samenvatting van de laatste publicatie over Cosel door Herman van Rens.