Esther Appel, geboren 18 April 1868 in Amsterdam als dochter van Simon Barend Appel en Naatje Mot, trouwde op 9 November 1887 in Amsterdam met Meijer Hartog van der Molen, geboren 26 Augustus 1859 in Amsterdam als zoon van David Hartog van der Molen en Duifje Levie Tobias. Het echtpaar kreeg negen kinderen, t.w. David, Simon, Naatje, Duifje, Bennie, Amalia, Rachel, Louis en Abraham. Vijf van hun kinderen zijn tijdens de Sjoa vermoord.
Meijer Hartog van der Molen overleed echter op 25 November 1930 en werd twee dagen later op de Joodse Begraafplaats in Diemen begraven. Esther Appel, werd echter tijdens de Sjoa vermoord. Na het overlijden van haar man woonde zij in bij haar dochter Naatje en schoonzoon Isaäc Liefman die per 15 September 1931 in de Plantage Badlaan 14 in Amsterdam-Oost woonden. Het gezin Liefman echter verhuisde nogal frequent: vanaf September veranderden zij nog drie keer van adres – naar de Johann Keplerstraat, de Mr. P. Arntzeniusweg, en de Maritsstraat – maar daarna, vanaf Januari 1937 verhuisde Esther zelf zeker ook nog tien keer, totdat zij op 24 September 1942 woonruimte vond bij de familie Kooker-Elburg in de Uiterwaardenstraat 374 hs in Amsterdam-Zuid, haar laatst bekende adres.
Op 9 Februari 1943 werd zij van daar afgevoerd naar Westerbork, waar zij terechtkwam in barak 63. Twee dagen later, op 11 Februari werd zij opgenomen in de ziekenbarak 84 en nadat zij was hersteld werd zij op 16 Februari op transport gesteld naar Auschwitz. Bij aankomst aldaar op 19 Februari 1943 werd Esther van der Molen-Appel onmiddellijk vermoord.
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, gezinskaart Meijer van der Molen, archiefkaart Esther Appel; website dutchjewry.org/mokum/burial permits/meijer van der molen en het archief van de Joodse Raad, registratiekaart van Esther van der Molen-Appel.