Bennie van der Molen, geboren op 5 Februari 1896 in Amsterdam, was een zoon van Meijer van der Molen en Esther Appel. Hij trouwde in Amsterdam op 5 Februari 1930 met Heintje Casseres, een dochter van Aaron Casseres en Sara Lelie. Het echtpaar kreeg vier kinderen, t.w. Esther in 1930 (roepnaam Elly),Sara in 1933 (roepnaam Sonja), Meijer in 1937 (roepnaam Max) en David in 1941 (roepnaam David). Het hele gezin werd tijdens de Sjoa vermoord.
Bennie was geboren in een gezin met in totaal 9 kinderen, Zijn vader Meijer was al op 25 November 1930 overleden en 2 dagen later op de Joodse Begraafplaats in Diemen begraven. Zijn moeder, Esther Appel, werd echter óók tijdens de Sjoa vermoord. Ook Bennie’s zussen Naatje, Duifje Amalia en Rachel werden met hun gezinnen tijdens de Sjoa vermoord.
Bennie was autohandelaar van beroep. Na zijn huwelijk in 1930 woonde het echtpaar in de Tolstraat 188 I in Amsterdam en op 4 Februari 1934 verhuisde het gezin naar de Vechtstraat 103. Hun kinderen Esther (Elly) en Sara (Sonja) werden in Amsterdam geboren, Meijer (Max) in Bennebroek en David in Haarlem. Op 7 November 1935 vertrok het gezin van der Molen van Amsterdam naar Bennebroek, om daar met een compagnon, de heer J.G.P. Meijer een garagebedrijf en autohandel te beginnen. Zij vestigden zich daar op de Straatweg 1 B.
Bennie van der Molen en Jan G.P. Meijer waren weliswaar compagnons, maar op papier hadden zij niets vastgelegd. Vermoedelijk omdat Jan Meijer al een garagebedrijf op de Glipperweg had en ook een kruidenierswinkel op "de Glip", die door zijn vrouw werd gerund. Die leefde echter al geruime tijd in onmin met haar man, reden waarom die bij Bennie boven de garage woonde.
Door de invoering van de anti-Joodse maatregelen door de Duitsers werden vanaf 12 Maart 1941 Joodse bedrijven onder toezicht gesteld van een Verwalter of een Treuhänder. Bennie's compagnon Meijer heeft toen meerdere keren onderduikadressen aan Bennie aangeboden, waar zij - weliswaar gescheiden van elkaar - zouden kunnen onderduiken. Gescheiden onderduiken wilde Bennie onder geen beding, reden waarom zij dat niet hebben gedaan.
Toen, op 22 Juni 1943 kwam ook het garagebedrijf in Bennebroek onder bewindvoering van Omnia Treuhandgesellschaft en werd op 15 October 1943 opgeheven. Het bleef dus niet in handen van Bennie's niet-Joodse compagnon Meijer. Bennie echter moest met zijn gezin al op 11 Juni 1942 gedwongen verhuizen naar Amsterdam, waar zij terecht kwamen op de Tugelaweg 35 I in Amsterdam-Oost.
Na terugkomst in Amsterdam kreeg Bennie per 29 Juni 1942 een baantje bij de Joodse Raad waardoor hij en zijn gezin (vrouw en kinderen) een “Sperre” kregen – zij waren voorlopig vrijgesteld van deportatie tot nader order. Bennie werd administrateur bij de afdeling groente van de Joodse Raad én van de markt in de Joubertstraat.
Bennie, zijn vrouw Heintje en zijn vier kinderen werden tijdens de zogenaamde “Gross Aktion” van 20 Juni 1943 gearresteerd. Hun "Sperre" was daarmee vervallen. Deze razzia was in het grootste geheim voorbereid en de bedoeling van de Duitsers was “een grote rest van de Joden in Amsterdam Zuid en Oost marschfertig werd gemaakt”. Velen zijn daardoor die zondag tot grote verrassing naar Westerbork afgevoerd en gedeporteerd naar Auschwitz en Sobibor. Nederland was toen bijna "Judenrein"......
Het gezin Van der Molen kwam die 20e Juni in Westerbork aan en werd ondergebracht in barak 70. Zij zijn uiteindelijk pas op 25 Januari 1944 van Westerbork naar Auschwitz gedeporteerd, waar allen bij aankomst op 28 Januari 1944 onmiddellijk zijn vermoord.
Bronnen o.a. Stadsarchief Amsterdam, gezinskaart en archiefkaart van Bennie van der Molen; websites wiewaswie.nl en de wikipedia lijst met Jodentransporten vanuit Nederland; websites betreffende de razzia van 20 Juni 1943 van het Niod, en het Geheugen van Oost en de db.nl en het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Bennie van der Molen, Heintje Casseres, Esther, Sara, Meijer en David van der Molen en informaties van nabestaanden van J.P.G. Meijer.