Max Chotzen studeerde verschillende talen in Leiden en Amsterdam, specialiseert zich in Keltische talen en promoveert in 1927. Vanaf 1928 werkt hij als assistent-bibliothecaris in het Vredespaleis in Den Haag. In 1931 wordt hij ook privaatdocent aan de Universiteit van Amsterdam. Hij publiceert
Max Chotzen trouwt in 1929 met Cornelia Margaretha van Driel en op 16 april 1931 word hun dochter Cornelia Margaretha Elisabeth geboren.
Bij de inval van de Duitsers op 10 mei 1940 is Max bij de infanterie op de Grebbeberg gestationeerd. Hij onttrekt zich aan capitulatie en is van 15 mei tot 14 juni krijgsgevangene. Daarna hervat hij zijn werk in het Vredespaleis. Omdat hij weigert de formulieren voor de Ariërverklaring te tekenen wordt zijn privaatdocentschap in Amsterdam ingetrokken. Het bestuur van de Carnegie-stichting, eigenaar van het Vredespaleis, weigert een lijst met joodse werknemers af te geven. Max kan daar blijven werken, het Vredespaleis wordt ongemoeid gelaten tijdens de bezetting.
Max en zijn dochter maken deel uit van de verzetsgroep 'Hein', die o.a. een illegale krant drukt en verspreidt. Ook heeft het gezin onderduikers in huis. Een poging om, eind 1943, naar Engeland te komen en van daaruit aan de bevrijding mee te helpen mislukt.
In januari 1945 wordt het hele gezin gearresteerd op verdenking van illegaal werk en overgebracht naar de Frederikskazerne. Na 10 dagen wordt het gezin overgebracht naar de gevangenis in Scheveningen, het 'Oranjehotel'. Zijn vrouw en dochter worden op 20 februari vrijgelaten. Max legt geen verklaringen af en overlijdt op circa 27 februari 1945. Dit wordt pas in 1946 bekend. Op 29 mei 1946 wordt hij postuum met de Bronzen Leeuw onderscheiden.
bron: levensbeschrijving op www.ogs.nl