Koopman Emil Ernst trouwde met Clara Else Weinberg, geboren op 13-1-1890 in Warburg. Ze kregen twee kinderen, Marianne (1921) en Erich (1924). Waarschijnlijk woonde het gezin sinds 1929 in Kassel.
Emil runde tot 1933 een winkel in Wilhelmshöhe. Op de dag van de landelijke boycot, 1 april, vluchtte hij naar Nederland – eerst naar Rotterdam en in 1934 naar Amsterdam. Hier probeerde hij een nieuw bestaan op te bouwen met een was- en strijkerij, terwijl zijn vrouw, die waarschijnlijk het magazijn van de winkel verkocht, achterbleef met hun twee kinderen.
Dochter Marianne volgt haar vader in 1934. Zoon Erich woont een tijdje bij een oom van moederskant in en vertrekt naar de Verenigde Staten. Als soldaat in het Amerikaanse leger keert hij in 1945 terug naar Duitsland en gaat op zoek naar zijn moeder.
Clara voorziet in haar eigen levensonderhoud door als kok en huishoudster te werken. Als haar werkgever in 1939 sterft vindt ze onderdak in het bejaardentehuis in de Mombachstraß. Ze woont op nog twee adressen en gaat in september 1942 op transport naar Theresienstadt. Vandaar in oktober 1944 naar Auschwitz waar Clara werd vermoord.