De echtgenoot van Louisa van Geuns, Joseph Gokkes was geboren op 26 November 1898 als zoon van David Gokkes en Rachel Rimini. Hij was de derde van de vijf kinderen in dat gezin Zijn ouders en zijn twee oudere broers Jacob en Simon, woonden toen in de Dijkstraat 16 in Amsterdam. Naderhand zouden er nóg twee kinderen geboren worden, namelijk Esther en Benjamin. Alleen Esther is als kind van bijna 6 jaar oud, gestorven in 1906. De andere kinderen, behalve Joseph, zijn met hun gezinnen tijdens de Sjoa vermoord.
Joseph was handelsreiziger van beroep. En nadat hij op 13 September 1922 in het huwelijk getreden was met Louisa van Geuns, een dochter van Hartog van Geuns en Sophia Wallega, vertrok het gezin in December 1923 naar België, om zo mogelijk daar een bestaan op te bouwen. Vanuit de Amsterdamse Vrolikstraat 89 kwamen zij eerst in Schaerbeek terecht en woonden in de Rue d’Hoogevorst 29 maar verhuisden op 24 November 1924 naar de Zendelingenstraat 13 in Borgerhout. Joseph Gokkes is uiteindelijk op 20 September 1938 in Berchem overleden.
Louisa en haar dochter Sophia keerden in October 1938 terug naar Amsterdam en vonden in eerste instantie woonruimte bij Mevr. Elisabeth Houtkruijer in de Gaaspstraat 44 II. Enkele weken later, op 3 November 1938 verhuisden beiden naar de Leeuwenhoekstraat 7 I in Amsterdam-Oost, wat tevens hun laatst bekende adres in Nederland zou blijken te zijn.
Sophia Gokkes was kantoorbediende. Zij werd echter al op 18 Juli 1942 opgeroepen zich in Westerbork te melden voor de z.g. “Arbeitseinsatz” en werd op 24 Juli 1942 in een transport van 1000 gedeporteerden, op transport gesteld naar Auschwitz . Onbekend is waar zij tewerkgesteld werd, maar de omstandigheden daar waren inhumaan en verschrikkelijk zwaar en haar exacte datum van overlijden was na de oorlog niet bekend.
Wel was bekend uit na-oorlogs onderzoek van het Rode Kruis en getuigenissen van overlevenden, dat de levenskansen van gedeporteerden vrij laag waren. Het Nederlandse Ministerie van Justitie heeft derhalve na de oorlog vastgesteld dat Sophia Gokkes na 30 September 1942 niet meer in leven zou kunnen zijn. Er werd toen opdracht gegeven aan de Gemeente Amsterdam om een akte van overlijden op te maken voor Sophia Gokkes, waarin is vastgelegd dat zij op 30 September 1942 in Auschwitz is overleden.
Een aantal jaren geleden echter is uit de nog overgebleven administratie van de Sterbebücher van Auschwitz gebleken, dat Sophia Gokkes al op 29 Augustus 1942 in Auschwitz werd vermoord. Op de website Joods Monument worden vooralsnog uitsluitend de juridische overlijdensdata gepubliceerd, zoals na de oorlog vastgesteld door het Ministerie van Justitie en gepubliceerd in de Nederlandse Staatscourant.
Nadat haar dochter Sophia op 18 Juli 1942 naar Westerbork werd afgevoerd, kreeg de weduwe Louisa Gokkes-van Geuns per 1 Augustus 1942 een baan als administratrice op het Joods Lyceum in Den Bosch. Daar was haar zwager Benjamin Gokkes sinds 20 November 1941 rector maar Louisa had in tegenstelling tot haar zwager, geen “Sperre”.
Louisa werd op 13 April 1943 gearresteerd en afgevoerd naar Westerbork waar zij terecht kwam in barak 60. Op 20 April werd zij op transport gesteld naar Sobibor, in een transport van in totaal 1166 slachtoffers. Bij aankomst aldaar op 23 April 1943 werd Louisa Gokkes-van Geuns, tezamen met alle anderen, direct in de gaskamers vermoord.
Bronnen o.a. Het Amsterdamse Stadsarchief, geboorteakte Joseph Gokkes nr. 13605 uit Amsterdam, jaar 1898 boek 11-134 verso; gezinskaart Joseph Gokkes, archiefkaarten van Louisa van Geuns en Sophia Gokkes; het Antwerps Vreemdelingen Dossier nr. 1120-1039 Borgerhout; Woningkaart Amsterdam/ Gaaspstraat 44; Overlijdensakte 211 van 1 September 1950 uit het A-register 48-folio 37 voor Sophia Gokkes; het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Sophia Gokkes en Louisa Gokkes-van Geuns en de wikipedia website Jodentransporten vanuit Nederland.nl.