De familie Pino had een bakkerswinkel. Een stadsgenoot herinnert zich dat zij daar heerlijke eierkoeken met een laagje glazuur ging halen. Na de deportatie van de familie Pino stond het huis leeg:
'Als kind van 12 jaar kwam ik dagelijks langs het verlaten huis van de familie Pino. Daar keek ik door de ruit en zag een kamer met nog meubels(bruin,ornjeachtig ,beige en crême) en verdorde planten en …