In Amsterdam kon Rita gewoon naar school en ging door het leven als Rietje Fonds. Tijdens de Hongerwinter was zij de hele dag op straat op zoek naar eten.
“Om de hoek van het Kwakersplein was een voedseldepot met een kleine kazerne van de Wehrmacht. Daar hing ik vaak een beetje rond, totdat er een soldaat op mij afkwam en mij een wortel of een stuk brood gaf.”
Rita bleef hier tot het einde van de oorlog. Ze was toen zo gehecht aan haar onderduikouders en broertje dat ze eigenlijk niet meer weg wilde. Na de bevrijding kwamen haar ouders haar ophalen. Ze konden niet terug naar hun huis in de Jekerstraat en kregen inwoning bij de familie Amsterdam in Betondorp. De vader van het gezin Bertus Amsterdam had veel verzetswerk gedaan. Hij was regelmatig vanuit Amsterdam naar Zeist gefietst om geld te brengen naar het adres waar de ouders van Rita zaten ondergedoken. Hij had ook Rita’s onderduik adres geregeld.
“Van oom Kees en tante Marie hoorde ik niets meer. Er was geen telefoon en het was te ver om van de Middenweg naar het Kwakersplein te lopen. Ik voelde me hoogst ongelukkig, ik had me voorgenomen voor tante Marie te zorgen tot de baby er was, en wat kwam daar nu van terecht?”
