Deze bijdrage is toegevoegd via AndereAchterhuizen.nl, waar verhalen van Joodse onderduikers in kaart worden gebracht.
Marinus en Hendrika Jonker (Miek en Ietje voor familie en vrienden) verhuisden in 1941 van Amstelveen naar Arnhem. Milly hun dochtertje was bijna twee jaar. De heer Jonker was hoofdinspecteur van een levensverzekeringsmaatschappij. Hij was een man wars van elke vorm van terreur en had, evenals zijn vrouwe een groot sociaal gevoel. Al gauw maakte hij deel uit van het georganiseerd verzet tegen de nazi's. In december 1942 hoorde hij dat er een onderduikplaats gevonden moest worden voor een driejarig joods meisje. Hij vertelde dit zijn vrouw die zonder aarzeling zei "Breng die kleine maar hier" Zo kwam op 22 december 1942 de verjaardag van Milly - Elsje Sarluij in het gezin Jonker. Voor de buitenwereld was zij Elsje Jonker, een dochtertje. Het kind was net als Mammie Jonker donkerharig, terwijl Milly, net als haar vader blond was. Alleen directe familie en de naaste buren, de familie van Houtum, kenden de ware situatie.
Een jonge verzetsman gaf na zijn arrestatie, tijdens een verhoor namen prijs waaronder de naam van Marinus Jonker. 8 oktober 1943 werd Marinus gearresteerd en via kamp Vught naar kamp Dachau getransporteerd. Na zijn vrijlating op 29 januari 45 werd hij ingedeeld bij de Arbeitseinsatz 8 maart 1945 is Marinus Jonker in Indesdorff overleden.
Ook na de arrestatie an haar man moest het leven voor mevrouw Jonker gewoon doorgaan, haar dochters eisten al haar liefde en zorg. Van haar buren de familie van Houtum ,kreeg zij veel vriendschap en steun. Toen in de herfst van 1944 de inwoners van Arnhem moesten evacueren vond mevrouw Jonker met haar kinderen onderdak bij familie van haar buren. Jan en Dries van Houtum uit Ughelen. Ook haar buren vonden door onderdak. In Ugchelen beleefden zij allen de bevrijding.
Ook de ouders van Elsje kwamen veilig uit hun onderduik. Om hun kinderen Elsje en haar broertje Flip terug te vinden, plaatsten zijn avertenties in de kranten. In mei 1945 kwamen de heer en mevrouw Sarluij hun dochtertje ophalen- ongeveer dezelfde tijd dat mevrouw Jonker het bericht van haar mans overlijden ontving.
Op 30 juni 2000 ontving Hendrika Jonker-Vermeulen de Yad Vashem onderscheiding.