Het leven van Ellen Mieke Bloemendal-Olman voor de onderduik

Ik ben het tweede kind van twee Joodse ouders: Louis (Lo) Olman en Sophia (Fie) Joël. Hun eerste kind, Wilma is in 1939 geboren.
De familie Joël had in den Haag een aantal lingeriezaken; voor een was mijn moeder verantwoordelijk. Mijn vader was werkzaam bij de Bijenkorf.
Enkele maanden na mijn geboorte, november 1942, besloten mijn ouders dat onderduiken de beste optie was om te ontsnappen aan de verplichting tot melding bij de Duitsers voor transport naar 'onbekende bestemming' .
Via een verzetsgroep werd een onderduikadres in Soest gevonden voor mijn grootouders Joël, mijn ouders en mijn zusje. Allen overleefden op dit adres als door een wonder de oorlogsverschrikkingen. Mijn zusje van toen 3,5 jaar kon daar echter maar kort blijven. Haar reis naar uiteindelijke overleving ging via 14 adressen.
Ik was een baby van bijna 9 maanden toen mijn onderduik begon, in den Haag, waar ik gedurende de hele oorlog op 1 adres zou blijven.