Voed mijn kind niet op met haat

Eind juli 1992 ontvingen wij, Chawwa Wijnberg en Marianne Gossije, toen we van vakantie terugkwamen, een groot pakket uit Israël. De moeder van Chawwa, Mimi Gobits, was in 1990 in Israël overleden en het pakket bevatte haar ‘erfenis’, meer dan 300 brieven die de vrijwel volledige correspondentie vormen tussen Mimi en Chawwa’s vader, Abraham Wijnberg, die zich Bob noemde, en anderen.
Daarbij waren honderden foto’s gevoegd in albums, mapjes en dozen, waaronder ook fotootjes uit Mimi’s onderduikperiode.
Wij hebben gezamenlijk eerst alle brieven geordend en gelezen en ze daarna gedigitaliseerd. Dat was geen gemakkelijke opgave omdat de afloop vanzelfsprekend bekend was. Mimi en Chawwa overleefden de oorlog, honderden familieleden werden vermoord in de vernietigingskampen en Bob werd door de Duitsers gefusilleerd omdat hij als lid van de Ordedienst (OD) had deelgenomen aan het gewapend verzet.

Wat in 1932 begint als een doorsnee-correspondentie van twee jonge geliefden - ze zijn 17 en 18 wanneer ze elkaar leren kennen - verandert tijdens de oorlog in een schrijnende briefwisseling tussen een ondergedoken Joodse vrouw met baby en een door de Duitsers gevangen genomen Joodse verzetsstrijder.
Chawwa heeft haar vader nooit gekend, híj heeft haar nog zestien dagen meegemaakt. Er is één fotootje waarop hij met haar in zijn armen staat.
De titel ‘Voed mijn kind niet op met haat’ komt niet letterlijk in de brieven voor, het is Mimi’s uitspraak die de kern weergeeft van Bobs wens.
Zie voor het 450 pagina's tellende digitale boek:

Voed mijn kind niet op met haat

Iedereen die aanvullingen of opmerkingen heeft kan mailen naar:
gossije@xs4all.nl

Marianne Gossije