Grete Spitzer was doofstom, afkomstig uit Wenen, destijds wonende op het adres Rodlergasse 25 Wien; zij kwam als vluchtelinge op 9 augustus 1939 per trein aan in Venlo en had tevoren toestemming voor (tijdelijk) verblijf in Nederland gekregen. Diezelfde dag werd zij opgenomen in het R.K. Instituut voor Doofstommen te Sint-Michielsgestel en ingeschreven in het Register van Kwekelingen van het Instituut. Anders dan vermeld op haar kaart van de Joodsche Raad was zij geen lerares maar 'verpleegde' en volgde zij les als hospitante. Zij maakte deel uit van de eerste groep Brabantse Joden die voor vertrek naar Westerbork waren opgeroepen en op 28 augustus 1942 zich moesten melden op het station in 's-Hertogenbosch. Daar werd zij gezien door een medewerkster van de Joodsche Raad die over haar schreef in een brief, die deels is opgenomen in Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog (De Jong, deel 6, I blz. 34) "Er was een heel tragisch geval van een doofstom meisje ..").
Al op 31 augustus wordt ze naar Auschwitz gedeporteerd over welk transport De Jong (deel 8, II blz. 696) schrijft: "Voorts weten wij dat het 15de transport (vijfhonderdzestig Joden) dat 10 dagen later, op 31 augustus (Koninginnedag), vertrok, op het station van Hooghalen het Wilhelmus aanhief".