Boeken zijn een bezit waar je zuinig op bent. Waarschijnlijk gold dat vroeger nog sterker dan nu. Boeken waren (en zijn) verzamelobjecten, dragers van kennis en ze verschaften een zekere status. Het is dan ook heel begrijpelijk dat de trotse bezitters hun eigendommen merkten. Dat gebeurde met een ex libris of met een handgeschreven notitie. Met de oorlog indachtig hebben deze markeringen ook een andere betekenis gekregen: een nagelaten levensteken. Vaak een zeldzaam persoonlijk bewijs van iemands bestaan.[1]
Op een veiling in Maastricht werd door een verzamelaar in de jaren ’60 een partij boeken opgekocht. In twintig van die boeken zat aan de binnenzijde van het kaft een ex libris met de naam Alex Heumann geplakt. Vermoedelijk betreft het hier Alex Heumann (Maastricht, 29 augustus 1885). Zijn geboorteplaats zou een verklaring kunnen zijn voor zijn talenkennis. De verzameling bevat namelijk Nederlandse…
Van dit gezin is ook een JOKOS-dossier (nummer 35366) aanwezig op het Gemeentearchief van Amsterdam. Voor inzage is toestemming nodig van de stichting Joods Maatschappelijk Werk. Uit het JOKOS-dossier is bekend dat er een claim is ingediend voor vergoeding van waardevolle voorwerpen ingeleverd bij de roofbank Lippmann-Rosenthal (L-claim, nummer 11421/12196).