Nathan “Niek” van Dien werd binnen de familie “kleine Niek” genoemd, dit om verwarring met zijn neef Nico “grote Niek” te voorkomen. Op 22 april 1941 leverde Niek zijn radiotoestel in bij de politie. Een jaar later werd de manufacturenzaak van hem en zijn vader Louis onteigend. De bewindvoerder hield vader en zoon wel in dienst, totdat dit de Duitse instanties ter ore kwam, die vervolgens het ontslag van beide mannen eisten.
Voorafgaand aan de deportatie bracht Niek een deel van zijn huisraad in veiligheid bij andere Alphenaren. Een aanbod om met zijn gezin onder te duiken, sloeg hij af. Hij dacht dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen.
Ter voorbereiding op de deportatie, had zijn vader Louis voor zichzelf en zijn zoon Niek een manchester pak laten maken dat tegen een stootje kon. De koffers stonden ook al klaar. Aan zijn buurman, een juwelier, vroeg Niek om metalen naamplaatjes te maken voor zijn kinderen, met hun naam, geboortedatum en woonplaats. Ook werd er speciale kleding voor hen gemaakt.
Veel Alphenaren vertellen in onderstaand boek over hun herinneringen aan het gezin van Niek van Dien.
In het boek is een foto van het gezin opgenomen, gemaakt kort voor hun deportatie. Ook een foto van Sara gezeten op de bakfiets van haar vader, en eentje waar ze zit te midden van andere kinderen, zijn te vinden in onderstaand boek.
Eveneens is in het boek correspondentie te vinden over de onteigening van de manufacturenzaak van de familie Van Dien en het vervolgens verstrekte bevel tot ontslag van Niek en zijn vader Louis uit de winkel.
Kees Visschedijk, ‘Waar ze ook heen gaan, ze hebben in elk geval mooi weer’: herinneringen aan de wegvoering van de Alphense Joden in 1942: Joodse onderduikers in Boskoop en Hazerswoude (Voorburg, herziene druk 2014) 26-27, 35-42, 44-46, 49, 71, 76, 89, 103, 115, 147-148, 149-150, 151, 153-154, 155-156, 158-159, 160, 161-162, 168, 170-172, 177-178.
Verhaal