Als laatste verbleef zij in Jubbega bij een boerengezin op leeftijd. Alleen de oudste dochter woonde nog thuis. Deze mensen waren zeer goed voor haar. Wel waren ze erg bang dat hun onderduiker ontdekt zou worden en daarom moest zij de hele dag in de schuur blijven. “Doordat er op elk moment Hollanders aan de deur konden kloppen, waren ze doodsbang dat ik ontdekt zou worden. ‘Wees weg, wees weg,’ riepen ze, als ze in de verte Hollanders zagen lopen”. Zij verbleef hier van december 1944 tot het einde van de oorlog.
Verhaal